WSPÓLNOTY PARAFIALNE
Papież Franciszek powiedział: "Wspólnoty, ruchy oraz inne formy stowarzyszeń stanowią bogactwo Kościoła, które Duch wzbudza dla ewangelizowania wszystkich środowisk i obszarów. Wielekroć wnoszą nowy zapał ewangelizacyjny i zdolność do dialogu ze światem, co odnawia Kościół".
W naszej parafii działają następujące wspólnoty:
RÓŻE RÓŻAŃCOWE
„Patrzę na Was wszystkich, Bracia i Siostry wszelkiego stanu, na Was, rodziny chrześcijańskie, na Was, osoby chore i w podeszłym wieku, na Was, młodzi: weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia. Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie nie wysłuchany” (z Listu apostolskiego Jana Pawła II "Rosarium Virginis Mariae"). Ojciec Święty nazywał Różaniec modlitwą na nasze trudne czasy. Apelował, byśmy właśnie na Różańcu modlili się o pokój i Boże błogosławieństwo dla świata. O tym, że Różaniec jest potężną bronią, przypomina Matka Boża podczas każdego objawienia: Lourdes, Fatima, Gietrzwałd... W orędziu Maryi skierowanym do ludzkości jak echo powtarzają się słowa: „Odmawiajcie Różaniec!”. Różaniec jest modlitwą dla tych, którzy chcą iść do Boga drogą Maryi. W naszej parafii funkcjonuje 10 Róż Różańcowych.
Obowiązki członków Żywego Różańca
1. Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.
2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.
3. Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy.
LITURGICZNA SŁUŻBA OŁTARZA
Ministrant (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw poza Mszą świętą. Nazwa obejmuje także konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła) przez dorosłych, młodzież i dzieci. Zaleca się, by ministranci byli objęci odpowiednią formacją, zgodnie z Dyrektorium Duszpasterstwa Służby Liturgicznej, i otrzymali błogosławieństwo do pełnienia swojej funkcji, zgodnie z księgą Obrzędy błogosławieństw Służby Liturgicznej. W naszej parafii mamy 11 ministrantów i 4 kandydatów.
PARAFIALNA RADA DUSZPASTERSKA
Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego Parafialna Rada Duszpasterska, jako organ pomocniczy proboszcza parafii, powołana jest do współuczestniczenia i ponoszenia odpowiedzialności osób świeckich w życiu parafii. Celem PRD jest wspomaganie proboszcza, jako jej przewodniczącego, w sprawach dotyczących całokształtu życia parafialnego. Kadencja PRD trwa 5 lat. Rada, jako ciało doradcze, nie podejmuje uchwał zobowiązujących proboszcza do ich wykonania, niemniej opinia członków Rady od początku jej istnienia była dla ks. proboszcza bardzo istotna i bez jej aprobaty nie podejmował ważnych decyzji finansowych, ekonomicznych i gospodarczych. Radzie Parafialnej przewodniczy zawsze proboszcz, a członkowie (z urzędu oraz wybrani w wyborach przez parafian i nominowani w zależności od swoich kompetencji) pracują w sekcjach odpowiedzialnych za różne odcinki życia parafialnego.
NADZWYCZAJNI SZAFARZE KOMUNII ŚWIĘTEJ
Wolą ks. bpa Ordynariusza Alfonsa Nossola, z Bożym Narodzeniem 1990 roku, została wprowadzona w parafiach diecezji opolskiej posługa świeckich pomocników rozdawania komunii świętej podczas Mszy św. i zanoszenia jej chorym do domów prywatnych. Przed ludźmi świeckimi i przed duszpasterzami otworzyły się nowe możliwości i nowe zadania. Lokalny kościół odczytał znaki czasu. Zauważył nowe potrzeby duszpasterskie, na które odpowiedział udzielając, godnym do tego osobom świeckim, możliwość niesienia pomocy kapłanom, przede wszystkim w niesieniu Komunii świętej chorym. Również w naszym kościele mamy grono mężczyzn, którzy z wielkim poświęceniem sprawują te posługę. Należy zauważyć, że szafarze muszą spełniać pewne wymogi, tzn. odznaczać się nienagannym życiem religijnym i moralnym, mieć odpowiedni wiek i odbyć specjalne przygotowanie. Zasadniczym zadaniem nadzwyczajnych szafarzy jest niesienie pomocy kapłanom. Szafarze zanoszą Komunię św. chorym oraz pomagają przy rozdawaniu Komunii św. w czasie Mszy św.
PARAFIALNY ZESPÓŁ CARITAS
Czym jest Caritas? Caritas to miłość, określony rodzaj miłości - miłość bratnia, podnosząca, wspierająca, akceptująca. Do takiej miłości - pomocy względem wszystkich potrzebujących, ubogich i słabych bez oglądania się na rasę, wyznanie, narodowość czy stopień winy, wzywa i uzdalnia chrześcijan Jezus Chrystus. Miłość tak pojęta nie może stawiać wspieranemu nieodzownych wymagań, a nierzadko też obyć się bez profesjonalnych umiejętności. Jednak w pierwszej kolejności i hierarchii pozostaje proste otwarcie na zgnębioną siostrę lub brata. Parafialny Zespół Caritas tworzy 6 osób.
NASZĄCY SZKAPLERZ KARMELITAŃSKI
W czasie Misji Świętych, które odbyły się w dniach 10-17 listopada 2024 r., w czasie Mszy św. w sobotni wieczór, w dniu Zawierzenia Maryi, ok. 120 parafian w specjalnym obrzędzie przyjęło Szkaplerz Karmelitański.
Szkaplerz Karmelitański to znak oddania się Maryi. Jest przyjęciem Jej Miłości i pomocy w codziennych trudach przyoblekania się w Jezusa Chrystusa. Szkaplerz jest częścią habitu, kawałkiem płótna, który okrywa barki, plecy i piersi. W taki sposób noszą go osoby duchowne. Osoby świeckie przywdziewają z kolei szkaplerz składający się z dwóch kawałków materiału połączonych sznurkiem, bądź rzemieniem. Historia szkaplerza jest bardzo długa. Sięga połowy XIII wieku. Latem 1251 r. św. Szymon Stock w Aylesford, w Anglii, miał objawienie. Ukazała mu się Matka Boża, która obiecała mu uniknięcie ognia piekielnego dla noszących tak jak on – karmelitański habit. Noszenie szkaplerza wiąże się z wieloma łaskami, ale również obowiązkami i codzienną pracą nad sobą.
